ராதை மணாளனின் திருவடிகளே சரணம் ..

நாவல்பழக்காரி என்றுமட்டுமே அறிந்திருந்த எமக்கு
நின் சங்கோடு ,சக்கரம் இயைந்த
திருக்கைகளைக் காட்டி
மோட்சம் எனும் வீட்டையருளினாயே கண்ணா!
அவள் நின்னையுணர்ந்ததன் புண்ணியம் அறிந்தால் யாமும் 
நாவற்பழக் கொட்டையாகவேணும் கீழ் விழத் துடிக்கிறோம் கண்ணா !
ஐந்தறிவு ஆவினங்கள் நின்
குழலிசை கேட்டுமயங்க அவை
செய்த புண்ணியம் யாம் அறியோம்
புல்லாங்குழலின் காற்றாக இல்லாவிடினும் கண்ணா !
நின் காலடிப்பட்ட பிருந்தாவனத்தின்
காய்ந்த மண்ணாய் ,மக்கிய சருகாய்
மாறிடத்தான் தவிக்கிறோம் கண்ணா!

நின் திரு வாய் அமிர்தம் பட்டு
சிவந்த வெண்ணெய் கொண்ட
மண் பாண்டம் செய்த புண்ணியம் தான் என்னே !
யாம் அறியோமே!
மாய இருள் நீக்கி, நின் பாதகமலமே நித்தமும் எண்ணி
ஏங்கிடவே செய்திட வேண்டுமாய்
ஆயிரதாமரையிதழ் தாங்கிடும்
நின் பாதக்கமலங்களே சரணம் !!